ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΚΕΡΚΥΡΑΣ

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΚΕΡΚΥΡΑΣ

 

Τοποθέτηση του εκπροσώπου της

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗΣ

ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΚΕΡΚΥΡΑΣ

Σπύρου Αρμενιάκου (Βίτου)

στην απολογιστική συνέλευση του

Εργατικού Κέντρου Κέρκυρας

 

Ο απολογισμός του 2016 είναι απολογισμός μιας χρονιάς κατά την οποία εντάθηκαν τα προβλήματα των εργαζομένων και βάθυνε ακόμα περισσότερο το καθεστώς των μνημονίων, της ανεργίας, της λιτότητας, της επισφάλειας, του εργασιακού μεσαίωνα.

Συνεχίζεται η πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων, ξεπουλιέται το αεροδρόμιο «Ιωάννης Καποδίστριας» και αύριο το λιμάνι της Κέρκυρας, ο φυσικός πλούτος του νησιού, όπως ο Ερημίτης και αύριο ο Ίσσος κ.α για την αποπληρωμή ενός όλο και διογκούμενου μη βιώσιμου χρέους.

Με την περίφημη «αξιολόγηση» και των νέων πρόσθετων μέτρων (4^ο μνημόνιο) που επιβάλλονται, μπαίνει στο επίκεντρο η ακόμη μεγαλύτερη απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων, με αιχμές την απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων, την μείωση της αποζημίωσης απόλυσης, και άλλη μείωση του κατώτατου μισθού, την διατήρηση και επέκταση του αμοιβής κάτω από τον νόμιμο ελάχιστο μισθό, την διεύρυνση και γενίκευση της ελαστικοποίησης και της εκ περιτροπής εργασίας.

Οι συλλογικές συμβάσεις είναι παρελθόν, αλλά και η ατομική σύμβαση είναι πλέον πολυτέλεια, με γενίκευση της μερικής ή της εκ περιτροπής απασχόλησης.

Στα 7 μνημονιακά χρόνια οι εργαζόμενοι έχουν μετατραπεί σε φτηνό και αναλώσιμο εργατικό δυναμικό, με μισή δουλειά, μισή ασφάλιση, μισά δικαιώματα, μισθούς πείνας. Κι αν τα έχουν κι αυτά, εφόσον η καθημερινή πραγματικότητα στο εργασιακό τοπίο της Κέρκυρας μας δείχνει ότι το μεγαλύτερο μέρος του εργατικού δυναμικού είναι άνεργοι, περιστασιακά εργαζόμενοι, «απασχολήσιμοι».

Η συμφωνία της μνημονικής κυβέρνησης ΣΤΡΙΖΑ ΑΝΕΛ και των δανειστών σε “τεχνικό” επίπεδο, με δήθεν “δημοσιονομικά ουδέτερα μέτρα” αποτελεί έναν ακόμα εμπαιγμό. Όπως σε κάθε αξιολόγηση, κάθε μέτρο που λαμβάνεται έχει ταξικό στόχο. Δεν πρόκειται για αναδιανομή εισοδήματος στα χαμηλότερα οικονομικά στρώματα, αλλά το ακριβώς αντίθετο. Το επιχείρημα ούτε “ένα ευρώ παραπάνω λιτότητα” δεν είναι τίποτε άλλο από τη ξεπερασμένη ρητορική μιας χρεοκοπημένης κυβέρνησης.

Μέσα σε ένα τέτοιο κοινωνικό περιβάλλον το Εργατικό Κέντρο της Κέρκυρας, με την σιωπή του, την αδράνεια του και τον συμβιβασμό του, επιτάχυνε την πορεία συρρίκνωσης του συνδικαλιστικού κινήματος. Η δράση του κινήθηκε πολύ μακριά από τις ανάγκες των εργαζομένων του νησιού μας. Μια εικόνα που συνέβαλε στην ακόμα μεγαλύτερη απαξίωση των συνδικάτων, στην ακόμα μεγαλύτερη απομαζικοποίησή τους. Δεν πήρε πρωτοβουλίες για τα οξυμένα εργασιακά προβλήματα, ακολούθησε τις όποιες δήθεν κινητοποιήσεις-παρωδία της ΓΣΕΕ, με ισχνότατη έως ανύπαρκτη κινητοποίηση και συμμετοχή των εργαζομένων. Δεν υπήρξε καμία προσπάθεια για μαζικοποίηση των συνδικάτων, οργάνωση των εργαζόμενων, ιδιαίτερα των επισφαλών, αλλά και των ανέργων.

Απ’ την άλλη μεριά το ΠΑΜΕ έχει σοβαρές ευθύνες για την κατάσταση του συνδικαλιστικού κινήματος της Κέρκυρας. Αρκείται σε μια στενή κομματική πρακτική στα συνδικάτα, τα χρησιμοποιεί ως μηχανισμούς, και ικανοποιείται από κάποιες κομματικές «παρελάσεις» στις απεργίες ή στα συλλαλητήρια. Και σ’ αυτές τις δήθεν κινητοποιήσεις το αποτέλεσμα είναι «μηδέν στο πηλίκο», η δε συμμετοχή περιορίζεται στα μέλη του ΠΑΜΕ και του κομματικού στρατού. Η παρέμβαση του ΠΑΜΕ σε εργασιακούς χώρους έδειξε ως μόνο στόχο την οικειοποίηση των αγώνων και των προβλημάτων τους. Αποτελεί μια πρακτική ακίνδυνη για το σύστημα και την εργοδοσία, επιζήμια για την ανάπτυξη της δράσης και των αγώνων των πρωτοβάθμιων σωματείων, επιζήμια σε χώρους όπου με τεράστιες δυσκολίες, μέσα στην ανασφάλεια, την απειλή της απόλυσης και την εργοδοτική τρομοκρατία, οι εργαζόμενοι προσπαθούν να στήσουν συνδικάτα και να οργανώσουν την αντίστασή τους (για παράδειγμα καθαρίστριες Νοσοκομείου, Σούπερ Μάρκετ).

Από την πλευρά μας, ως ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ, στο μέτρο των δυνάμεών μας, αναζητήσαμε και συνεχίζουμε να αναζητούμε την ενότητα, τον συντονισμό και την κοινή δράση των εργαζομένων, την ενδυνάμωση και συσπείρωση των πρωτοβάθμιων σωματείων, την μαζικοποίησή τους την προώθηση νέων μορφών συνδικαλιστικής οργάνωσης ιδιαίτερα των επισφαλώς εργαζομένων, των «αόρατων», των «χωρίς φωνή», των ανέργων.

Αναζητήσαμε και αναζητούμε το διάλογο όλων των αριστερών ριζοσπαστικών συνδικαλιστικών δυνάμεων, με στόχο τη συγκρότηση ενός Εργατικού Κέντρου Αγώνα, πρωτοπόρου στην υπεράσπιση των εργασιακών δικαιωμάτων, δραστήριου για την οργάνωση της εργατικής και κοινωνικής αντεπίθεσης απέναντι στην λαίλαπα των ιδιωτικοποιήσεων στο νησί μας και τον οδοστρωτήρα των μνημονιακών πολιτικών.

Οι αντιπαραθέσεις για το ποιος είναι ο πιο γνήσιος «ιδιοκτήτης» της εργατικής τάξης, δεν μας αφορούν. Η αυτονομία του εργατικού κινήματος, η αντίδραση σε κάθε μορφής κυβερνητικό, κομματικό, ή εργοδοτικό συνδικαλισμό, αποτελεί για την ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ αδιαπραγμάτευτη αρχή. Μέσα στα συνδικάτα είναι αναγκαία η συλλογικότητα, η ενότητα και η κοινή δράση, η συμμετοχή όλων με βάση τις αρχές της αντιπροσωπευτικότητας, της αναλογικότητας, της δημοκρατίας. Οι εργαζόμενοι είναι οι μόνοι κυρίαρχοι για τα του οίκου τους, και όχι τα δικαστήρια και οι μομφές.

Μένουμε έξω από τέτοιας μορφής καταστροφικές για την εργατική τάξη αντιπαραθέσεις. Δηλώνοντας παράλληλα ότι προφανώς καταψηφίζουμε τον απολογισμό της Διοίκησης του Εργατικού Κέντρου Κέρκυρας, διότι απέχει πάρα πολύ από τις ανάγκες που επιβάλει η επίθεση ενάντια στα δικαιώματα της εργατικής τάξης και από τις ανάγκες που επιβάλει ο αγώνας για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων των εργαζομένων.

Μένουμε ανυποχώρητοι στην αγωνιστική διεκδίκηση για:

• Την άμεση επαναφορά του κατώτατου μισθού στο ύψος των 751€, την επαναφορά του θεσμού ΣΣΕ και την υποχρεωτική εφαρμογή τους, καθώς και του θεσμού των συλλογικών διαπραγματεύσεων και της διαιτησίας.
• Τη χορήγηση επιδόματος ανεργίας σ’ όλους τους ανέργους, και για όσο είναι άνεργοι, στο 80% του κατώτατου μισθού (600,8€).
• Την άμεση εφαρμογή της πενθήμερης εβδομαδιαίας εργασίας και του επταμισάωρου χωρίς μείωση των αποδοχών στην προοπτική του επτάωρου και του 35ωρου για να αντιμετωπιστεί η μάστιγα της ανεργίας.
• Την αύξηση του αφορολόγητου από τις 8.637€ που είναι σήμερα, στις 12.000€ τουλάχιστον απέναντι στη νέα μείωση που σχεδιάζεται για 5.900€, τη μείωση των συντελεστών ΦΠΑ για τα ήδη λαϊκής κατανάλωσης και ανάγκης, την κατάργηση του ΕΝΦΙΑ καθώς και τη φοροελάφρυνση των λαϊκών στρωμάτων και τη φορολόγηση των κερδών του κεφαλαίου και της μεγάλης ιδιοκτησίας.

Θα συνεχίσουμε, με ότι δυνάμεις έχουμε, να αναδεικνύουμε τα προβλήματα και να παλεύουμε για την λύση τους, με κοινή δράση και την δημιουργία ενός ευρύτερου μετώπου ενάντια στα μνημόνια της ΕΕ και της ΟΝΕ.

Να μη ζήσουμε σαν δούλοι.

Για την ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ

ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΚΕΡΚΥΡΑΣ

Σπύρος Αρμενιάκος (Βίτος)